Ίσως ένα από τα πιο όμορφα μέρη της Ελλάδας που ένα τραγικά μικρό ποσοστό των Ελλήνων έχει επισκεφτεί. Παρότι στην παραλία στο Λιτόχωρο έχει χιλιάδες κόσμου στο βουνό βρίσκεις μόνο κάποιες δεκάδες άτομα καθημερινά. Δεν θα εξαιρέσω τον εαυτό βέβαια από αυτούς που κάνανε την λάθος επιλογή. Για χρόνια δεν είχα επισκεφτεί τον Όλυμπο και προτιμούσα τα παραλιακά μπαράκια. Όμως την τελευταία διετία θαρρώ πως μεγάλωσα, έμαθα και αναθεώρησα τους τρόπους διασκέδασής μου, βρέθηκα στο βουνό αρκετές φορές και επιχείρησα να ανέβω τα 2918.
Η αλήθεια είναι πως το περίμενα πιο εύκολο την πρώτη φορά που προσπάθησα. Λάσπη, ομίχλη και κρύο βέβαια, δεν ήταν ποτέ καλός συνδυασμός. Όσο πιο δύσκολες οι συνθήκες όμως, τόσο πιο μαγικές οι εικόνες. Δυστυχώς τότε δεν είχα κάμερα μαζί μου αλλά θα προσπαθήσω να ζωγραφίσω την εικόνα με λέξεις: περπατούσαμε σε ένα χωμάτινο μονοπάτι, ανάμεσα από ψιλά δέντρα και υπήρχε μια μαγική ομίχλη, όχι υπερβολική, να μην βλέπεις, αλλά τόση όση να πλέκει ένα μυστηριακό ύφος. Παρότι μάζεψα πολύ κρύο και δεν κατάφερα δω ούτε από μακριά τον Μύτικα, έφυγα ικανοποιημένος. Το βράδυ μείναμε στο καταφύγιο όπου παρατήρησα κάτι περίεργο, πάνω από τους μισούς ήταν τουρίστες, ξένοι. Τρομερό ότι επισκέφτηκε σχολείο από την Αμερική την Ελλάδα και αποφάσισαν να αφιερώσουν δυο γεμάτες μέρες στο Βουνό των θεών.
Έπειτα από αυτό προσπάθησα άλλες τρεις φορές να ανέβω, να πατήσω κορυφή αλλά μου χρειάστηκε μία ακόμα. Παρότι του βουνό μέχρι τα 2800 μέτρα είναι πολύ φιλικό προς τον επισκέπτη τα τελευταία 100 μου έμαθαν πολλά πράγματα. Αρχικά αναγνώρισα πως ήμαστε σαν λαός καλός στις ιστορίες. «Που στον Μύτικα, α είχα ανέβει πριν χρόνια, ΠΟΛΥ εύκολο». Σε καμία περίπτωση. Είναι μια ανάβαση για κάποιον ψυχολογικά έτοιμο που έχει αρκετή εξοικείωση με το βουνό. Υπομονή και επιμονή, όταν οι καιρικές συνθήκες το επιτρέψουν μπορεί να γίνει και αυτό. Εξάλλου στο βουνό δεν πας για να πεις ότι ανέβηκες. Πας για τα αγριοκάτσικα που σε κοιτάν περίεργα ενώ μασουλάνε, πας για της μοναδική ηρεμία και ησυχία, πας για να δεις την φύση αλλά και το που τελειώνει αυτή και αρχίζει η αλπική ζώνη.
Αλλά νομίζω σας είπα ήδη αρκετά. Παρακάτω μπορείτε να δείτε μερικά ακόμα στο βίντεο από την δεύτερη φορά που πήγα στο βουνό και ανέβηκα στην κορυφή του Σκολιού και τα υπόλοιπα, πρέπει να τα ζήσετε μόνοι σας!
