Ζεις με τις αναμνήσεις ενός ανθρώπου που πέρασε από τη ζωή σου προσπαθώντας να τον ξεχάσεις και καταλήγεις να τον θυμάσαι περισσότερο…

Ξέρεις είναι αυτό το μαγικό που έχουν κάποιοι άνθρωποι, σε κάνουν να δεθείς με το καθετί δικό τους, αλλά δεν θα είναι εκεί για πάντα, δεν μπορούν να είναι εκεί για πάντα. Περιμένουν να σε δουν να λιώνεις γι’ αυτούς και με την πρώτη δυσκολία σ’ αφήνουν και μένεις δεμένος και μόνος αυτή την φορά. Τους αναζητάς, αλλάζεις, δίνεσαι κι όμως παραμένεις μόνος, γιατί γι΄ αυτούς δεν είναι το συναισθηματικό – ανθρώπινο δέσιμο αλλά.. ο ρόλος.

 Θ’ αναρωτιέσαι τί εννοώ με το ρόλο (;) Λογικό! Είναι αυτός ο ρόλος  που θέλουν να έχεις στη σχέση σας, ασχέτως αν μπορείς να τον υποστηρίξεις , είναι αυτό που γι΄ αυτούς σημαίνει τα πάντα, ενώ τα συναισθήματα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Η ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ που δεν κατάφερες να είσαι παρά τα όσα αισθάνθηκες γι’ αυτούς.

Όμως, ναι, υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι δυστυχώς ή ευτυχώς θα περάσουν από την ζωή σου. Δυστυχώς γιατί αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια, πόνο, μοναξιά και σου δημιουργούν την αίσθηση ότι ήσουν  “λίγος” στην σχέση σας κι ας έδωσες όλο σου το είναι για να είστε μαζί. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά που λες ευτυχώς, γιατί σου φανερώνουν μια καλά κρυμμένη αλήθεια, την οποία σαν καλός και συναισθηματικός τύπος που είσαι δεν είχες φανταστεί. Σου δείχνουν μια κατηγορία ανθρώπων, τους «ΟΧΙ» … αυτούς που ζουν με το εγώ τους τοποθετημένο στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου. Αυτούς που θεωρούν πως δίνουν τα πάντα και, τελικά, αποδεικνύεται πως όλα τα περιμένουν από ‘σένα. Οφείλεις να τους μάθεις και είτε να τους αποφεύγεις είτε να τους αντιμετωπίζεις ή απλά να τους αγνοείς.

Ξέρεις λένε πως κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και μοναδικός, όμως, κρυφά μέσα μας όλοι κάτι ίδιο κρύβουμε, την ανάγκη μας για ΑΓΑΠΗ. Άλλοι έχουν την ανάγκη να την δεχτούν με όρους κι ανταλλάγματα κι άλλοι γνωρίζουν πώς να την παρέχουν απλόχερα, δίχως να τους νοιάζει η ανταμοιβή. Τελικά, όμως, γι’ αυτούς που την δίνουν τι μένει;

Ερωτήματα πολλά που, ίσως, η απάντηση τους να μοιάζει απίθανη, παρ’ όλα αυτά σε βασανίζουν, ειδικά εκείνα τα βράδια που παλεύεις με το μαξιλάρι και το πάπλωμα, που ένα απέραντο ΓΙΑΤΙ στροβιλίζεται στην ατμόσφαιρα του δωματίου σου. Αξίζει άραγε να περιμένεις απάντηση; Η ζωή τρέχει κι εσύ μένεις να μετράς τι πήρες και τι έδωσες..(!)