Είναι εκείνο το περίεργο συναίσθημα που σε διακατέχει, όταν συνειδητοποιείς πως μ’ έναν άνθρωπο που είχες τα πάντα πλέον τον έχεις χάσει. Στο μυαλό σου γυρνούν όλα εκείνα που ζήσατε, καλά και κακά, όμορφα κι άσχημα, εκείνα τα ατέλειωτα ξενύχτια σε κάποιο μπαρ ή τ’ άλλα εκείνα στο σαλόνι με μία μπύρα και τις ατέλειωτες συζητήσεις που όλες κατέληγαν σ’ ένα σ’ αγαπώ, σ’ ένα σε θέλω.
Τώρα πλέον, έχεις μόνο να θυμάσαι και παλεύεις να ζήσεις μ’ αυτό. Παλεύεις να δεχτείς πως από ένα γίνατε δύο μέσα σε λίγα λεπτά, πως δεν θα έχεις άλλο αυτόν τον άνθρωπο στη ζωή σου, στην αγκαλιά σου, στο κρεβάτι σου.. Δεν σ’ ευχαριστεί όμως, ξέρεις πως όλες οι γέφυρες σας έχουν γκρεμιστεί, όλα τα όνειρα που φτιάξατε καταστράφηκαν και απλά συμβιβάζεσαι. Μια απουσία η οποία σε κάθε σκέψη σου είναι εκεί, σε νευριάζει, σε θυμώνει, σε θλίβει, όμως είναι εκεί, και δεν μπορέσατε να κάνετε τίποτα για να μην υπάρχει.
Αρκέστηκες στο άδειο σπίτι, στο να το παίζεις χαρούμενος και άνετος όταν σε ρωτάνε, στο να ξενυχτάς και να πίνεις με την προϋπόθεση να ξεχάσεις. Όμως τελικά, τι έγινε; Ξέχασες; Συνήθισες την κενή ζωή σου; Σίγουρα όχι, γιατί κανένα ποτό και κανένας ρόλος που υποδύεσαι στους τρίτους δεν θα σου συμπληρώσουν το κομμάτι που έφυγε από το πάζλ της ζωής σου. Οι όμορφες στιγμές θα είναι πάντα εκεί, τα ερωτήματα θα τρελαίνουν το μυαλό σου και η σκέψη σου μονίμως καρφωμένη στο πρόσωπο που λάτρεψες.
Βλέπεις όμως, αυτό είναι οι σχέσεις, κι αν θέλεις, η ζωή. Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, άλλοι για λίγο κι άλλοι για περισσότερο, όμως όλοι κάτι αφήνουν στο πέρασμα τους. Ωστόσο εσύ πάντα θα αναρωτιέσαι μήπως είχαν και κάτι παραπάνω να σου δώσουν, κάτι καλύτερο ή κάτι χειρότερο. Δεν συμβιβάζεσαι με τα όρια του καθενός και πάντα προσδοκείς το κάτι παραπάνω που φαντάστηκες ότι θα σου δώσουν ή που ένιωθες ότι αξίζεις να πάρεις απ’ αυτούς. Παρ’ όλα αυτά, έτσι είναι η φύση μας, μας είναι πιο εύκολο να ζήσουμε με την απουσία, παρά να αποβάλλουμε ό,τι παρενοχλούσε την παρουσία ενός ανθρώπου στη ζωή μας.
«Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
Και δεν παίρνει τίποτα ο ένας από τον άλλον
Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν»
Τάσος Λειβαδίτης
