Ένας ωραίος τρελός

Εκτός από τους μεγάλους σταρ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου που βρίσκονται μονίμως στην επικαιρότητα, υπάρχει και μια άλλη κάστα ποδοσφαιριστών, αυτών που σταθερά και μέσα στο χρόνο αποδίδουν, βρίσκουν ομάδες, αγαπιούνται και βγάζουν το ψωμί τους τίμια. Ένας από αυτούς είναι κι ο Σεμπαστιάν «Ελ Λόκο» Αμπρέου. Ο τρελό-Αμπρέου δεν έχει τυχαία το παρατσούκλι, καθώς τη φήμη του επιβεβαιώνουν διάφορα γεγονότα όπως π.χ. το 2005 όταν κέρδισε το πρωτάθλημα Ουρουγουάης. 20 ώρες μετά την κατάκτηση του τίτλου, ο Αμπρέου πήρε το ποδήλατό του και παρέα με έναν Ουρουγουανό Ολυμπιονίκη της ποδηλασίας (φανατικό φίλο της Νασιονάλ) έκανε μια απόσταση περίπου 100 χιλιομέτρων από το Μοντεβιδέο για το μνημείο της Παρθένου της Βερδούν (κάτι σαν την Παναγία της Τήνου για τους Ουρουγουανούς) για να εκπληρώσει το τάμα του. Στο δρόμο κόσμος μαζευόταν και τον αποθέωνε στην προσπάθεια να κρατήσει τον λόγο του.

Ο Αμπρέου όταν δεν σκοράρει ή δεν αλλάζει ομάδες ή δεν αποθεώνεται σε αεροδρόμια ή δεν παίζει σε τηλεοπτικές σειρές έχει ακόμα ένα χόμπι. Τραβάει σε βίντεο πολλές από τις στιγμές της ζωής του. Στιγμές από τους συλλόγους, αλλά και από την εθνική Ουρουγουάης με την οποία έχει ζήσει μεγάλες επιτυχίες. Ποτέ όμως δεν ξεχνάει μια από τις αγαπημένες του συνήθειες και συνήθεια πολλών κατοίκων της Ουρουγουάης, της Παραγουάης και της Αργεντινής. Το μάτε. Το αγαπημένο ρόφημα που φτιάχνεται από τα φύλλα του ομώνυμου φυτού με τη βοήθεια ζεστού νερού και πίνεται με ένα μεταλλικό, συνήθως, καλαμάκι (όχι σουβλάκι, μην μπερδεύεστε). Το μάτε είναι μια ιεροτελεστία που πιθανότατα να ξεπερνάει ακόμα και την τρέλα των Βρετανών με το τσάι και ο Αμπρέου έχει παίξει και σε διαφήμιση μιας συγκεκριμένης φίρμας μάτε. Μια διαφήμιση που ξεκινάει με τον Αμπρέου να λέει ότι όλοι σαν παιδιά θέλαμε να γίνουμε κάτι, αστροναύτες, αστυνομικοί, πυροσβέστες ή ποδοσφαιριστές. Ο Λόκο μικρός είχε να πάρει μια απόφαση: «μπάσκετ ή ποδόσφαιρο;» και στη διαφήμιση σκέφτεται τι θα γινόταν αν τελικά έπαιζε μπάσκετ (όπου τελικά καταλήγει στο ΝΒΑ, θυμίζοντας εμφανισιακά τον αγαπημένο Λουίς Σκόλα). Τελικά όμως δηλώνει ικανοποιημένος που αποφάσισε να κάνει αυτό που του άρεσε περισσότερο, να παίζει ποδόσφαιρο και να ζει όσα έχει ζήσει.

Και ο Αμπρέου δεν το λέει έτσι για τη διαφήμιση, το πιστεύει αυτό και απόδειξη είναι η κούπα που έχει για να πίνει μάτε (δεν φαντάζομαι να πιστεύατε ότι το μάτε το πίνουν σαν το σαλέπι στο δρόμο σε πλαστικά κυπελλάκια, η κούπα κουβαλάει μεγάλη ιστορία). Είναι γεμάτη σύμβολα και σημαιούλες, καθώς ο Αμπρέου έχει πάνω στην ιδιαίτερα μεγάλη κούπα το έμβλημα κάθε ομάδας στην οποία έχει παίξει (περίπου 20 είναι μόνο οι επαγγελματικές και λογικά ανάμεσά τους θα είναι και του Άρη), αλλά και τα σήματα της Ουρουγουάης και των ομάδων βόλεϋ και μπάσκετ στις οποίες έπαιζε πιτσιρικάς. Είναι η καταγραφή της ζωής του, η υπενθύμιση της πορείας του και των αποφάσεών του, οι αναμνήσεις μιας ζωής. Όπως δήλωσε και ο ίδιος πριν από ένα ματς της Ουρουγουάης στη Γαλλία: