Νομίζω πως ο τίτλος τα λέει όλα. Ε ναι!

Βλέπεις, είμαστε και μεις οι ανισόρροποι κομματάκι δύσκολο. Θες λόγω ζωδίου (που στο εύχομαι να μην είσαι Δίδυμος!), θες λόγω χαρακτήρα, θες λόγω αδυναμίας… Τώρα τι να σου πω. Υπάρχουν πολλοί λογοι για το ότι ένας άνθρωπος είναι ανισόρροπος στο θέμα αυτό.

Ποιο θέμα? Να, θα σου πω..

Ανασφάλεια δεν το λες.

Φοβία πάλι δεν το λες.

Μια κατάσταση ασπροσδιορίστου τόπου και χρόνου γενικότερα.

Αλλά αν θες να στο προσδιορίσω, όπου τόπος βάλε την απόσταση, όπου χρόνος βάλε την καθημερινότητα.

Και επανέρχομαι στο θέμα της ανισορροπίας.Να σου ξεκαθαρίσω πως ούτε εγώ ξέρω από που πηγάζει η συγκεκριμένη “πάθηση” σε μένα. Βγάλε άκρη τώρα.

Ξέρεις είναι αυτό που ενώ μέσα σου ξέρεις πως δεν υπάρχει πουθενά πρόβλημα, εσύ το δημιουργείς μόνος σου. Που ενώ ξέρεις πως όλα θα πάνε καλά, θέλεις να το ακούσεις από τον άλλον να στο λέει πως “μην αγχώνεσαι, όλα καλά θα είναι”. Είναι θέμα του μυαλού. Και όταν το ακούς αυτό, μετά απλά “ρίχνεις” κουρτίνες στις φοβίες και τις ανασφάλειες και όλα είναι πάλι μια χαρά.

Αυτή είναι η ανισορροπία νούμερο ένα!

Προφανώς έχουμε και δεύτερη.

Θα θες να με ρωτήσεις και θα έχεις και δίκιο αν αυτό συμβαίνει με όλους τους γύρω μου. ΠΡΟΦΑΝΕΣΤΑΤΑ ΟΧΙ.

Ελάχιστοι.. Λίγοι… Βασικά… ΕΝΑΣ είναι εκείνος που είχε το πλεονέκτημα αυτό (που και πάλι δεν το λες πλεονέκτημα, ανισορροπία το λες και αυτό) που μπορεί και “ρίχνει αυλαία” στις άσχημες σκέψεις μου. Τώρα γιατί, μη με ρωτάς, δεν ξέρω ούτε εγώ να σου απαντήσω.

Είναι αυτό που λέμε “να μου μιλάς, να ηρεμούν οι σκέψεις μου”.

Ξέρεις πως έχει τον τρόπο του. Δεν ξέρω τι τρόπος είναι αυτός και πως το κάνει, αλλά έχει τρόπο. Ή μπορεί και να μην έχει. Αλλά μάλλον έχει .

Ναι αυτό είναι. Έχει τον τρόπο του.

Κάθε τέτοιος άνθρωπος έχει τον τρόπο του. Ξέρει πως να σε κάνει να πιστέψεις αυτά που εσύ δεν μπορείς να πιστέψεις για τον ίδιο σου τον εαυτό. Ξέρει εσένα, καλύτερα από σένα. Ξέρει τι θέλει να ακούσεις και ενώ εσύ ξέρεις πως δεν υπάρχει περίπτωση να σου πει αυτό που θέλεις να σου έρθει ως απάντηση, εκείνος θα βρει πάντα κάτι καλύτερο και θα σε αφήσει έκπληκτο να θαυμάζεις για ακόμα μια φορά τη μοναδικότητα του.

Αυτοί είναι οι άνθρωποι “έμπνευση, μοναδικότητα, ταλέντο”. Εκτός από όλα αυτά όμως, είναι οι άνθρωποι που μέσω όλου αυτού του πακέτου, χωρίς να το καταλάβεις, σε κάνουν να τους ταυτίσεις με την έννοια της εμπιστοσύνης.

Εκείνοι που είναι πάντα ένα βήμα μπροστά από σένα.

Εκείνοι που με μια κουβέντα σε έχουν ηρεμίσει στο δευτερόλεπτο.

Που θα δεχτούν την κάθε “ανασφάλεια” σου και ίσως την καταλάβουν και λίγο.

Που ξέρουν ακριβώς τι θες να πεις, πριν το πεις.

Που έχουν υπομονή να κάτσουν να σου εξηγήσουν ξανά και ξανά πως όλα θα πάνε καλά αν δεν έχουν ηρεμήσει οι σκέψεις σου από την πρώτη φορά.

Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν που είναι δύναμη και αδυναμία μαζί. Που είναι μοναδικοί και υπέροχοι.

Αλλά εμείς γιατί τους έχουμε τόσο ανάγκη?! Αν κάτσεις και το σκεφτείς, είναι λίγο οξύμωρο όλο αυτό. Αντί να ηρεμείς εσύ τον ίδιο σου τον εαυτό, το κάνουν άλλοι για σένα. Αντί να νοιάζεσαι για σένα και για τα δικά σου “θέλω” και “πιστεύω”, τρέμεις στην ιδέα πως θα γίνει κάτι άσχημο και θα τους “στείλει” μακριά, για εκείνους και σε σχέση με σένα, ότι σχετίζεται με σένα, περνάει σε δεύτερη μοίρα.

Και αν είσαι και λίγο πνεύμα αντιλογίας, που δεν σηκώνεις και πολλά πολλά και είσαι και λίγο τσαμπουκάς, έτσι και έρθει στη ζωή σου ένας τέτοιος άνθρωπος….. αγαπημένε μου συγγνώμη που θα στο πω, αλλά έχεις καεί από χέρι και επιστροφή δεν υπάρχει. (ΝΑΙ!!! Εκ πείρας σου μιλάω!)…..

Κάπως έτσι λοιπόν.

Ο λόγος τους, “διαταγή”.

Η απόφαση τους, απόφαση σου.

Τα θέλω τους, επιθυμίες σου και…

το “όλο” τους, αδυναμία και αγάπη και εμπιστοσύνη και έμπνευση και θαυμασμός και τρέλα και όρια και και και και και…..

Δεν έχω να σου πω κάτι άλλο.

Αν χρειαζόταν να συνεχίσω κι άλλο θα έπρεπε να ονοματίσω και να περιγράψω καταστάσεις. Δεν θέλω όμως. Τα όμορφα πράγματα έχω μάθει να τα κρατάω για μένα πάντα. Εγωιστικό μεν αλλά από την άλλη σκέψου ότι είναι δύναμη και όμορφες σκέψεις μαζί.

Μερικοί ξέρουν.

Άλλοι πάλι όχι…

Εσύ πάλι και ξέρεις και το έχεις ζήσει και με έχεις ακούσει να στο λέω.

Αυτά μωρέ!

Εμάς τους “ανισόρροπους” ανθρώπους λοιπόν, αν τύχει και σας πούμε ποτέ πως ηρεμείτε τις σκέψεις μας, να ξέρετε πως είστε ξεχωριστοί και πως σας αγαπάμε λίγο παραπάνω.

Πως είστε μοναδικοί γιατί μόνο εσείς καταφέρατε να βάλετε στο σωστό δρόμο τις σκέψεις μας, να τις ξεμπερδέψετε και να καταφέρετε να σας εμπιστευτούμε τόσο πολύ που δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη σε ότι μας πείτε.

Για σένα που δεν μπορείς να ταυτιστείς με αυτό και θα αναρωτιέσαι πως θα καταλάβεις πως υπάρχει δίπλα σου ένας τέτοιος άνθρωπος, θα σου πω πως εκείνος θα έρχεται πάντα πρώτος. Και σε σχέση με τους άλλους αλλά και με τον ίδιο σου τον εαυτό. Να ηρεμεί την ψυχή σου και τις σκέψεις σου. Και αν δεν έχει βρεθεί ακόμα στον δρόμο σου, εγώ σου εύχομαι να βρεθεί.