Είναι εκείνες οι στιγμές που φοβάσαι, ακόμα και στον ίδιο σου τον εαυτό, να παραδεχτείς τα θέλω σου. Βάζεις πάνω απ’ όλα τα πρέπει και τα σωστά, τα βρίσκεις ως δύναμη για να συνεχίσεις, όμως μέσα σου μια φωνή ουρλιάζει ένα θέλω… το δικό σου θέλω. Αυτό που δε θα νιώσει κανένας άλλος πέρα από σένα τον ίδιο, αυτό που μόνος σου πρέπει να αποφασίσεις αν αξίζει ή αν δεν έχει τελικά και τόση σημασία.

Πιάνεις τον εαυτό σου σε ανυποψίαστους χρόνους να αναρωτιέται αν κάνει το σωστό, αλλά μάλλον δεν το κάνει γιατί απλούστατα δεν θα το αναρωτιόσουν. Φοβάσαι να δεχτείς το θέλω σου για να μην βγεις έξω από το λογικό καλούπι που έχεις χτίσει και λέω χτίσει γιατί πρόκειται για τοίχους που συνηθίζει ο άνθρωπος να υψώνει επειδή έτσι έμαθε να αμύνεται. Όμως είσαι στα αλήθεια ευτυχισμένος να ζεις σ’ ένα καθώς πρέπει καλούπι απλά και μόνο για να μπορείς να συνεχίσεις;

Μάθαμε να ζούμε στη σκέψη, πως πρέπει να πράττουμε το θεμιτό, το ηθικά πρέπoν και ξεχάσαμε την καρδιά και το συναίσθημα, που, όπως κι αν τα δεις αυτά, σε οδηγούν στην ευτυχία και όχι η λογική και τα στόματα των τρίτων. Αφήσαμε στην άκρη όλα αυτά που το μυαλό φωνάζει «πήγαινε εκεί, εκεί θα είσαι ευτυχισμένος», εκεί που η καρδιά χτυπάει δυνατά από χαρά, που το σώμα χορεύει σε ξέφρενους ρυθμούς. Πηγαίνουμε εκεί που θα μας χαρακτηρίσουν «σωστά» , που θα μας δεχτεί το σύνολο και καταλήγουμε να ψάχνουμε την ευτυχία σε μονοπάτια άγνωστα και παγωμένα.

 Όχι φίλε μου.. ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε για τα μη και τους καθωσπρεπισμούς τους. Ο άνθρωπος γουστάρει να οδηγείται από την καρδιά κι ας φάει τα μούτρα του, κι ας τσαλακωθεί. Μόνο έτσι θα μάθει μόνο έτσι θα ζήσει την απόλυτη ευτυχία και την απόλυτη δυστυχία. Ναι! Γιατί και τα αρνητικά συναισθήματα θα βιώσει όμως με μια τεράστια διαφορά, όλα έτσι θα είναι καθαρά αληθινά και πάνω απ’ όλα επιλογές μας. Επιλογές που έγιναν με βάση τα όσα νιώθει και όχι μ’αυτά που του επέβαλλαν.

Άκου για μια φορά την καρδιά σου, ζήσε το απόλυτο όποιο κι αν είναι αυτό, βγες από καλούπια, γνώρισε τους ανθρώπους, ψάξε ποιος είσαι και τι πραγματικά θέλεις. Τότε μόνο θα καταφέρεις να διασκεδάσεις στο κλαμπ των ευτυχισμένων και ολοκληρωμένων ανθρώπων, μακριά από τα τυποποιημένα σωστά και λάθος. Δεν υπάρχουν… Παρ’ το χαμπάρι!!!

Χόρεψε, διασκέδασε, αγάπα, ερωτεύσου, μίσησε… καν’ τα όλα, γιατί τα νιώθεις, όχι γιατί πρέπει, όχι γιατί είναι σωστό. Πάρε τον άνθρωπο σου από το χέρι και δείξε του ότι αισθάνεσαι γι αυτόν, καν’ τον να μπει στη θέση και στο μυαλό σου. Μίλα στον φίλο σου, στους γονείς σου, στον διπλανό σου και πες αυτά που νιώθεις. Έτσι θα έρθει και η εξ’ ολοκλήρου εκτίμηση στο άτομο σου, αυτή που θα σε ολοκληρώσει και θα σου δώσει δύναμη για την συνέχεια.

Μια συνέχεια άγνωστη, με σκαμπανεβάσματα και εκπλήξεις, όμως θα είναι η δική σου συνέχεια. Προσαρμοσμένη πάνω σου, σ’ όλα αυτά που πόθησες, που έκαναν την καρδιά σου να χτυπά με διαφορετικούς ρυθμούς από τους συνηθισμένους. Και κάπως έτσι θα έχεις ζήσει για εσένα, με τις προτεραιότητες σου σε πρώτη γραμμή και τα θέλω σου τακτοποιημένα και εν μέρει καλυμμένα.

ΘΕΛΩ φίλε μου.. έχεις ακούσει πιο δυνατή λέξη;!