Μιας και αύριο, 19 Νοεμβρίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα των Ανδρών, μάλλον… ήρθε η ώρα, σε αυτήν την εκπομπή να μιλήσουμε λίγο και για εκείνους. Καλώς ή κακώς, θεωρούνται αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας και όπως και να το κάνουμε, σίγουρα, δεν μπορούμε χωρίς εκείνους.

Άντρας λοιπόν. Ο ορισμός του αλλοπρόσαλλου με μία δόση όμως σιγουριάς αλλά ταυτόχρονα γεμάτος ανασφάλειες.

Κάθε ένας από αυτούς θα θεωρηθεί ξεχωριστός, μοναδικός και ίσως πολλές φορές και ως «ο πρίγκιπας» της εκάστοτε πριγκίπισσας.  Το πλάσμα εκείνο που αγαπιέται από την γυναίκα από την πρώτη στιγμή που έρχεται στον κόσμο με μια αγάπη διαφορετική από όλες τις άλλες και λίγο πιο ιδιαίτερη θα λέγαμε, καθώς μεγαλώνοντας φτάνει στο σημείο να ψάχνει το ίδιο πρότυπο της μητέρας του στην εκάστοτε κοπέλα.

Είναι εκείνος που θα θέλει να σου πει τόσα πολλά μα δεν έχει μάθει να εκφράζεται, δεν έχει μάθει να δείχνει αδύναμος, δεν ξέρει τι είναι το αμοιβαίο και δεν μπορεί καμία να τον κρατήσει δέσμιο στη δική της αγκαλιά. Είναι εκείνος που ο δυναμισμός, το συναίσθημα, το πάθος και η αυταρέσκεια θα κυριαρχήσουν πρώτα στη δουλειά του και μετά επάνω στην αγαπημένη του.

Με λίγα λόγια λοιπόν, είναι το πλάσμα εκείνο με τις ατέλειες που στα μάτια της κάθε γυναίκας γίνεται ο τέλειος άνθρωπος και μας βασανίζει λίγο παραπάνω. Όχι γιατί θέλει…Μα γιατί έτσι είναι η φύση του.

Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή!

Ο άντρας δεν είναι μόνο το ήμισυ του παντός για μία γυναίκα ούτε όμως η γυναίκα είναι το δικό του ήμισυ. Θα μου πεις… «και τότε τι είναι η δική του δύναμη?!» και θα έχεις δίκιο.

Με το πέρασμα των χρόνων, έχει αποδειχθεί πως η αντρική φιλία είναι πολύ πιο δυνατή από την γυναικεία. Οι άντρες μεταξύ τους έχουν ένα δέσιμο λίγο διαφορετικό από το δικό μας. Είναι ο ένας για τον άλλον, είναι σε όλα μαζί, είναι εκείνοι που αν ο ένας «πέσει», θα «πέσουν» και όλοι οι άλλοι μαζί για να τον κάνουν να αισθανθεί καλύτερα. Ένας άντρας την τιμάει τη φιλία μέχρι το τέλος και αν κάτι πάει στραβά, δεν έχεις ιδέα πόσο θα πληγωθεί. Οι φίλοι του είναι το πιο ιερό πράγμα και έτσι και τους «αγγίξεις» με τα λόγια σου ή φέρεις τον εαυτό σου σε σύγκριση με εκείνους, να είσαι σίγουρη, πως η επιλογή θα είναι εκείνοι και όχι εσύ.

Η αντρική παρέα είναι μία ολόκληρη ιεροτελεστία στην κάθε ηλικιακή φάση. Η ύπαρξη της τόσο γλυκιάς μα ταυτόχρονα και τόσο ανώριμης συμπεριφοράς, κυριαρχεί πάντα, στην οποιαδήποτε ηλικία. Θεωρείται ιεροτελεστία από την παιδική ηλικία που θα μαζευτούν πιτσιρικάδες να πάνε να παίξουν στην αλάνα για μπάλα, που στην εφηβεία θα πάνε όλοι μαζί στο γήπεδο ή που θα αράζουν στο παγκάκι και θα συζητάνε τις «αντρικές κουβέντες» καθώς γίνονται αντράκια σιγά σιγά, που αργότερα θα «χαθούν» απλά και μόνο χιλιομετρικά λόγω υποχρεώσεων αλλά θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που είχαν να βρεθούν, που αργότερα θα κάνουν οικογένειες μα η Κυριακή θα είναι η δική τους μέρα να μαζευτούν για πίτσα και μπύρα.

Και εμείς σε όλο αυτόν τον μικρόκοσμο που χωράμε?! Εμείς απλά να τους βλέπουμε ευτυχισμένους θέλουμε….Εκεί είναι το νόημα.

Ίσως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το πιο «τολμηρό» ων πάνω στη Γη. Πυγμή, δύναμη, εξουσία, αποφασιστικότητα είναι μερικές από τις λέξεις εκείνες που τον χαρακτηρίζουν. Από τη φύση του και μόνο, η δράση και η αδρεναλίνη κυλάει στο αίμα του και είναι εκείνος που θα γίνει στήριγμα για όλους στην αποτυχία της δουλειάς, που θα μείνει βράχος ακόμα και αν ο ίδιος έχει λυγίσει, που θα είναι εκεί για να κάνει το επόμενο βήμα και ας ξέρει πως ίσως και να πέσει στο κενό.

Εξάλλου, η φύση μας έχει αποδείξει πως οι τολμηροί  επιβραβεύονται.

Μα όσο αποφασιστικός και αν είναι και ενώ μπορεί να μην δειλιάζει ποτέ και σε τίποτα, όταν θα βρεθεί εκείνη….η μία…να τον περιμένει…όλα θα είναι διαφορετικά.

Τότε εκείνη θα είναι η δύναμη του, που θα γυρίζει από τη δουλειά και απλά θα μετατρέπεται σε ένα μικρό παιδάκι που στην αγκαλιά της θα βρίσκει παρηγοριά. Θα παίρνει δύναμη, θα γίνεται ήρωας και την άλλη μέρα πάλι απ’ την αρχή.

Πολλές φορές δεν θα ξέρει πώς να την ευχαριστήσει. Θα γίνεται νευρικός από αμηχανία, θα έχει ανασφάλειες που κανείς δεν φανταζόταν πως ένας άντρας θα είχε ποτέ του.

Είναι το πλάσμα εκείνο που αποζητά την αγάπη από το αντίθετο φύλλο αλλά μόνο όσο την αντέχει. Ούτε περισσότερο γιατί «πνίγεται» αλλά ούτε και λιγότερο γιατί θα νιώσει κενός.

Και πάμε σε ένα μεγάλο κεφάλαιο που είναι ταυτισμένο με την αντρική ιδιοσυγκρασία.

Εγωισμός. Είτε πληγωμένος είτε όχι, δεν παύει να είναι εγωισμός. Εγωισμός είναι η τάση να ευνοεί κανείς το προσωπικό συμφέρον του και να προάγει την δική του ευημερία έναντι των υπολοίπων. Καθώς ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, η φυσική αυτή τάση για αυτοσυντήρηση περιορίζεται από την ηθική, η οποία λαμβάνει υπόψιν της και εξισορροπεί το καλό του καθενός με το καλό του συνόλου ή του διπλανού του.

Ο εγωισμός που εκδηλώνεται ως η αγάπη του εαυτού του σε μεγαλύτερο βαθμό από αυτόν που υποδεικνύουν οι συμβάσεις της ηθικής ονομάζεται φιλαυτία. Όταν τροφοδοτείται από την αυταρέσκεια, ο εγωισμός χρωματίζεται και από αλαζονεία.

Όλα αυτά λοιπόν είναι ταυτισμένα με τον αντρικό πληθυσμό. Νεύρα, αλαζονεία και αυτοεπιβεβαίωση είναι μερικά από τα πράγματα που έρχονται στην επιφάνεια για να καλύψουν σημεία ζήλειας. Λίγες είναι οι φορές που ένας άντρας θα παραδεχθεί πως ζηλεύει, πως πραγματικά τον νοιάζει κάτι και θέλει να το κυνηγήσει μέχρι τέλους ή πως έκανε λάθος. Αν από την άλλη πάλι καταφέρεις να του τσακίσεις τον εγωισμό, εκεί βγαίνει στην επιφάνεια ένας άλλος εαυτός. Ίσως τότε τα πράγματα να είναι ακόμα χειρότερα από ότι περίμενες.

Και μιας που πιο πάνω έκανα αναφορά στην ζήλεια μάλλον θα πρέπει να αναφέρω πως η ζήλεια είναι ο δικός του τρόπος για να εκφράσει όσα νιώθει. Άσχημος τρόπος αρκετές φορές μα από μικρός έμαθε να μην μοιράζεται τη γυναίκα της ζωής του, τη μαμά του. Η ζήλεια λοιπόν, πολλές φορές, λειτουργεί και ως τρόπος αυτοάμυνας.

Κρύβουν όμως και μια ευαίσθητη πλευρά. Μία πλευρά που αν είσαι ικανή να την ξετρυπώσεις, θα έρθεις αντιμέτωπη με έναν μικρόκοσμο που είναι γεμάτος από όμορφα, μικρά και τρυφερά ακατέργαστα διαμαντάκια που θέλουν τον χρόνο τους για να μπορέσουν να γίνουν τα πιο όμορφα διαμάντια για την μία και μοναδική γυναίκα που θα επιλέξουν να περάσουν μαζί της την υπόλοιπη ζωή τους.

Ένας μικρόκοσμος γεμάτος με ερωτηματικά και αναζητήσεις που όταν υπερβούν το «επιτρεπτό» για εκείνους όριο, ξεχειλίζουν από τα μάτια…. Γιατί, καλός και ο δυναμισμός αλλά η γοητεία τους όλη κρύβεται σε εκείνα τα λίγα λεπτά αδυναμίας που νομίζουν πως δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν κανέναν και τίποτα.

Ευάλωτοι μα ώρες ώρες τόσο σκληροί κρύβοντας μέσα τους έναν ακατέργαστο μικρόκοσμο που περιμένουν να έρθει η ώρα να τον εμφανίσουν εκεί που θα νιώσουν πως «κούμπωσαν» χωρίς να υπάρχει δεύτερη σκέψη, χωρίς να υπάρχουν «πρέπει και μη».

Εκείνοι που θα είναι πάντα κοντά σου γιατί ξέρουν τι θα πει αληθινή φιλία είτε η συναναστροφή τους θα είναι με αντρική παρέα είτε θα υπάρξει μία κοπέλα που θα γίνει η αδερφή ψυχή τους στην τρέλα, στα όνειρα, στην καθημερινότητα, στην οικογένεια τους μα όχι στον έρωτα… και απλά θα είναι η κολλητή τους, η μικρή τους αδερφή!

Εκείνοι που ξέρουν να αφήνονται εκεί που πρέπει μα να μην γίνονται τα πιόνια ή οι μαριονέτες κανενός.

Περίπλοκα πλάσματα, γεμάτα πάθος, ενθουσιασμό, δύναμη και πάθος για το κάθε τι που καταπιάνονται να κάνουν !