Ακόμα θυμάμαι το πρώτο comic της Marvel που διάβασα. Ήταν το επικό crossover Civil War του Mark Millar στο οποίο σχεδόν όλοι οι ήρωες του κόσμου χωρίζονται στα 2 και πολεμούν μεταξύ τους. Θυμάμαι λοιπόν να σκέφτομαι πόσο τέλειο θα ήταν να βγει μία ταινία με αυτό το story. Και μετά να σκέφτομαι γελώντας «Ναι καλά… Δεν υπάρχει περίπτωση. Ακόμα και να το δοκίμαζε κάποιος δεν θα πετύχαινε με τίποτα». Silly me.
ΣΕΝΑΡΙΟ: Όταν ένα τραγικό ατύχημα σε μία αποστολή θα κοστίσει τις ζωές πολλών αθώων, ο ΟΗΕ θα εκδώσει ένα Σύμφωνο με το οποίο οι Avengers πρέπει να τεθούν υπό τις διαταγές του, αντί να φέρονται αυθαίρετα. Το κατά πόσο πρέπει να υπογράψουν το Σύμφωνο ή όχι θα διχάσει την ομάδα, και ιδιαίτερα τα 2 σημαντικότερα μέλη της, καθώς ο Iron Man από τη μια νιώθει ενοχές και θεωρεί πως πρέπει να υπάρχει μια δύναμη ανώτερη από αυτούς, ενώ ο Captain America έχει αμφιβολίες μιας και η τελευταία οργάνωση στην οποία υπάκουε αποδείχθηκε διεφθαρμένη. Η ένταση θα φτάσει σε νέα επίπεδα μετά από μία τρομοκρατική επίθεση στον ΟΗΕ, για την οποία φαίνεται να ευθύνεται ο παλιός φίλος του Captain America, ο Bucky. Μετά από όλα αυτά, μια διαφωνία που άρχισε σαν απλά μία κόντρα μιας παρέας θα κορυφωθεί σε μια μάχη υπερηρωικών διαστάσεων, μόνο και μόνο για να καταλήξει σε μία συγκρουση δυο καλών φίλων, που είναι ταυτόχρονα επική και απίστευτα προσωπική. Αυτό που με εντυπωσίασε στο σενάριο της ταινίας είναι το πώς λειτουργεί ταυτόχρονα σαν Captain America 3, συνεχίζοντας μία ιστορία που λίγο πολύ άρχισε στη πρώτη του ταινία, αλλά και σαν Avengers 2.5, μιας και τα γεγονότα που διαδραματίζονται εδώ επηρεάζουν όλους τους χαρακτήρες και τις μελλοντικές ταινίες τους (όπως ήδη έχουμε δει σε κάποιες περιπτώσεις).
ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ: Οι χαρακτήρες αυτής της ταινίας είναι πολλοί. Βασικά μόνο οι ήρωες που χωρίζονται σε 2 αντίπαλά στρατόπεδα είναι 12. Φυσικά η ταινία εστιάζει στους 2 βασικούς, Iron Man και Captain America, στις ιδεολογικές και προσωπικές τους διαφορές και συγκρούσεις, καθώς είναι αυτές που στην ουσία κινούν την ιστορία. Παρόλα αυτά δεν υπάρχει χαρακτήρας που να μην είναι καλά ανεπτυγμένος. Όπως είπα και προηγουμένως, η ταινία παίρνει τις βάσεις των χαρακτήρων που προηγούμενες ταινίες έχουνε θεσπίσει για αυτούς, και χτίζει πάνω σε αυτές, δίνοντας την εντύπωση πως τα γεγονότα που εκτυλίσσονται είναι σημαντικά για όλους όσους συμμετέχουν. Και σαν να μην έφταναν οι ήδη υπάρχοντες χαρακτήρες, η ταινία μας δίνει και δύο καινούριους. Με την πρώτη εμφάνιση του Black Panther στη μεγάλη οθόνη να είναι τόσο εντυπωσιακή, και τον καλύτερο Spider-Man των τελευταίων 12 χρόνων, τι άλλο να ζητήσει κανείς;
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Δε μου άρεσε πάντα ο Captain America. Η πρώτη του ταινία ήταν γενικά κάπως μέτρια και στο Avengers (2012) ήταν μάλλον ο λιγότερο ενδιαφέρων χαρακτήρας της ομάδας. Αυτό άλλαξε όταν ανέλαβαν οι σκηνοθέτες Anthony και Joe Russo, οι οποίοι όχι μόνο έκαναν έναν χαρακτήρα που πολεμάει με ένα γυαλιστερό φρίσμπι να φαίνεται κουλ, αλλά μας πρόσφεραν και 2 από τις καλύτερες ταινίες του MCU στην πορεία. Με το Captain America: The Winter Soldier (2014) μας έδειξαν ποιοι είναι, ενώ με το Civil War σιγούρεψαν πως τα ονόματα τους θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη μας. Με τις εντυπωσιακές σκηνές μάχης να είναι εξίσου αριστοτεχνικά γυρισμένες με κάθε άλλη σκηνή της ταινίας, το μόνο που μπορώ να πω είναι το εξής: με αυτούς τους δύο στο τιμόνι, το Avengers: Infinity War δεν θα μπορούσε να βρίσκεται σε καλύτερα χέρια.
ΜΟΥΣΙΚΗ: Τη μουσική της ταινίας αναλαμβάνει ο Henry Jackman, ένας ενδιαφέρων συνθέτης, γνωστός για τα επικά του soundtracks σε ταινίες δράσης, όπως το Jumanji: Welcome to The Jungle (2017) και οι δυο ταινίες Kingsman. Όπως λοιπόν και σε αυτές τις περιπτώσεις, το soundtrack του Civil War είναι σε γενικές γραμμές πολύ καλό, ενισχύοντας την όλη εμπειρία της ταινίας, λίγα όμως κομμάτια του πραγματικά ξεχωρίζουν. Ένα από αυτά είναι το ιδανικά ονομασμένο κομμάτι “Civil War” το οποίο παίζει στη σκηνήτης μεγάλης μάχης. Ενώ στην αρχή ο συνθέτης σου δίνει ένα build up που ταιριάζει σε μία παραδοσιακή σκηνή καλού vs κακού, στη συνέχεια η μουσική γίνεται αισθητά λυπηρή, θυμίζοντας σου πως η μάχη που βλέπεις δεν θα έπρεπε να συμβαίνει.
Νομίζω έκανα αρκετά κατανοητό πόσο μου αρέσει αυτή η ταινία. Δυστυχώς όμως δεν μπορώ να αγνοήσω ένα βασικό της μειονέκτημα, για το οποίο όμως θα μπορούσαμε να πούμε πως δεν φταίει αυτή. Αν και γενικά οι Russo έκαναν πολύ καλή δουλειά στο να φτιάξουν μία ταινία που μπορεί να σταθεί και μόνη της, η αλήθεια είναι πως όποιος κάτσει να τη δει χωρίς να έχει δει τις προηγούμενες, θα χάσει ένα σημαντικό μέρος των χαρακτήρων. Παρόλα αυτά, ακόμα και με αυτό το μικρό πρόβλημα, είναι μια αριστοτεχνική ταινία. Έχοντας να ανταποκριθεί σε πολλές απαιτήσεις και πετυχαίνοντας κάθε στόχο που έθεσε, το Captain America: Civil War θέτει τον πήχη πολύ ψηλά για κάθε ταινία τέτοιου είδους που θα την διαδεχτεί. Κερδίζει άξια μια θέση ανάμεσα στο The Dark Knight και το Logan, ως ένα ακόμα παράδειγμα ταινίας που δεν είναι απλά καλή ταινία από comic, αλλά μια καλή ταινία γενικότερα.
