«Φοβάμαι να μείνω μόνος…»

Μία φράση που κρύβει μια αλήθεια που οι περισσότεροι αρνούνται να παραδεχτούν ότι ισχύει, ακόμα και στον ίδιο τους τον εαυτό…

Πολλοί άνθρωποι φοβούνται τη μοναξιά, γι’ αυτό προτιμούν να συμβιβαστούν σε μία σχέση, ώστε να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους. Έχουν μάθει να εξαρτιώνται και να βασίζονται πάντα σε άλλους, ώστε να νιώθουν επιβεβαίωση και αυτοπεποίθηση. Αλλά δε βασίζονται στις δικές τους δυνάμεις κι ούτε νιώθουν ανεξάρτητοι ή δυνατοί.

Πριν τελειώσουν από μία σχέση μεταπηδούν εύκολα στην επόμενη, σβήνοντας βιαστικά την προηγούμενη χωρίς να περιμένουν να περάσει κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα, γιατί έχουν την ψευδαίσθηση ότι ο έρωτας με «έρωτα» περνάει. Έχουν ανάγκη να νιώθουν την παρουσία κάποιου δίπλα τους και ξαναπαίζουν από την αρχή το ίδιο έργο, «είμαι ερωτευμένος», «είμαστε μαζί», «είναι το άλλο μου μισό». Το επόμενο όμως πρόσωπο που μπαίνει στη ζωή τους είναι ένα «stepping stone», όπου ξεσπούν και βγάζουν τα απωθημένα της προηγούμενης σχέσης.

Οι σχέσεις που δημιουργούν είναι μετρίων συναισθημάτων, γι’ αυτό, επειδή κι οι ίδιοι το ξέρουν, προσπαθούν να τη στολίσουν με ένα σωρό λόγια, ώστε να μοιάζει με μία σχέση αγάπης και πάθους που όλοι θα ήθελαν να ζήσουν. Υποδύονται τόσο καλά το ρόλο τους που προσαρμόζουν τον χαρακτήρα και τις συνήθειές τους στις επιθυμίες και τη ζωή του άλλου. Δημιουργείται έτσι μία τεράστια φούσκα συναισθημάτων που πολύ σύντομα ξεφουσκώνει. Μπαίνοντας κάποιος σ’ αυτό το τρυπάκι έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες να πληγώσει και να πληγωθεί, αφού «αλλού κοιμάται το κορμί κι αλλού ξυπνάει η ψυχή».

Οι επιφανειακές και αναλώσιμες σχέσεις είναι και αυτές που έχουν την μεγαλύτερη προβολή στα social media… Πόσες φωτογραφίες, φιλάκια, καρδούλες και «θα σ’ αγαπώ για πάντα» χάθηκαν τόσο γρήγορα…; Όλα αυτά αποτελούν μόνο το περιτύλιγμα μιας σχέσης και όχι την ουσία της.

Οι αληθινές αγάπες δεν έχουν ανάγκη από την υπερβολική προβολή και τα στομφώδη λόγια στα social media. Η αληθινή αγάπη είναι πράξεις και μικρές κινήσεις που αφορούν μόνο τους δύο. Οι υπόλοιποι είναι θεατές και δε χρειάζεται να έχουν θέση ανάμεσα στο ζευγάρι.

Είναι σημαντικό λοιπόν για τον καθένα από εμάς να μπορεί να μείνει μόνος του όσο διάστημα χρειαστεί μέχρι να επιλέξει εκείνον τον άνθρωπο που θα τον συμπληρώνει ιδανικά και τα δυνατά συναισθήματα θα είναι αμοιβαία και όχι να αναλώνεται σε σχέσεις συνήθειας, βολέματος ή καβάτζας που του προσφέρουν επιφανειακά συναισθήματα και πρόσκαιρες συγκινήσεις.

ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ!

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο εποικοδομητικό είναι να μένουμε μόνοι μας για κάποιο διάστημα – και πρέπει να μένουμε – , ώστε να αποδεικνύουμε στον εαυτό μας ότι είμαστε δυνατοί και ανεξάρτητοι, να γνωρίζουμε τον εαυτό μας, να εξετάζουμε τι θέλουμε, να θέτουμε νέους στόχους και να δίνουμε χρόνο στην καρδιά μας για να επανεκκινηθεί. Πρέπει να νιώθουμε εμείς καλά πρώτα με τον εαυτό μας, γιατί αν δεν αντέχουμε εμείς τον εαυτό μας, πώς θα τον αντέξουν οι άλλοι γύρω μας..;