Ξύπνησα σήμερα και κατάλαβα πως η διάθεση μου πάει γάντι με τον καιρό. Ξέρεις, εκείνον τον καιρό που δεν είναι ούτε χειμωνιάτικος αλλά ούτε και φθινοπωρινός. Εκείνος ο καιρός που σου σπάει τα νεύρα με εκείνο το ψιλόβροχο και την υγρασία που τρυπάει κόκαλο όπως κάνεις και εσύ τον τελευταίο καιρό. Ναι, εσύ που με διαβάζεις… Εσύ στον εαυτό σου ή σε κάποιον άλλον ή ακόμα καλύτερα εσύ στο “εγώ” μου που έγινε “εσύ”. Μιας λοιπόν που και ο καιρός δεν βοηθάει και πολύ και μιας που ούτε σε mood για ιδιαίτερο διάβασμα για την εξεταστική είμαστε, έκανα το καφεδάκι μου και πήρα αγκαλιά το διαδικτυακό μου χαρτί και είπα να μοιραστώ μαζί σου κάποιες σκέψεις. Εκτός από το καφεδάκι μου και το laptop μου, πήρα “αγκαλιά” και τον πονοκέφαλο μου με τη συννεφιασμένη μου διάθεση, έβαλα τα ακουστικά μου και ξεκίνησα να σου γράφω.. Για πάμε…
Το “εγώ” μου, έγινε “εσύ” !
Ο τίτλος αυτός καταγράφηκε στον εγκέφαλο μου μόλις ένας φίλος που βρίσκεται στο ίδιο mood με εμένα και με εσένα που με διαβάζεις, μου έστειλε έτσι για “καλημέρα” μια φωτογραφία με το παρακάτω στιχάκι :
“Να προσέχεις τον εαυτό σου θέλω, να ζεις όπως εσύ θες και σε κάνει να χαμογελάς. Άσε με εμένα.. Ότι είναι να γίνει, θα γίνει! Και αν δεν συναντηθούμε ξανά να θυμάσαι πως αγαπήθηκες πολύ γι’αυτό που είσαι και όχι για αυτό που θέλουν να σε κάνουν. “
ΧΑ! Όχι, δεν το έγραψα εγώ αυτό, ήταν έτοιμη η φωτογραφία και όσο να πεις μία ταύτιση την ένιωσα βρε παιδί μου! Τώρα καταλαβαίνεις από που βγήκε και γιατί βγήκε ο συγκεκριμένος τίτλος για το συγκεκριμένο άρθρο.
“Εγώ” : Το σύνολο των “θέλω” και των “πρέπει” μαζί με τις ανάγκες, τις αποφάσεις, τα όνειρα, τις αξίες και τον χαρακτήρα του ΊΔΙΟΥ του εαυτού ΜΑΣ.
“Εσύ” : Το σύνολο των “θέλω” και των “πρέπει” μαζί με τις ανάγκες, τις αποφάσεις, τα όνειρα, τις αξίες και τον χαρακτήρα του ΔΙΚΟΥ ΣΟΥ εαυτού.
Στο παραπάνω απόσπασμα που σου παρέθεσα το “εγώ” και το “εσύ” μπλέχτηκαν τόσο ομαλά μέσα σε μία φράση μέσα στην όλη πρόταση : Άσε με εμένα.. ! Εκεί συνδέονται οι δύο αντωνυμίες και γίνονται μία..Μην μπερδεύεσαι, δεν αλλάζουν αριθμό, απλά το “εγώ” μου, γίνεται “εσύ”.
ΕΣΥ να προσέχεις, ΕΣΥ να περνάς στιγμές με εκείνους που σε κάνουν να χαμογελάς, ΕΣΥ αγαπήθηκες για όλο σου το είναι που το ονόμασα ΕΣΥ !
Εγώ?! Εγώ έμαθα να θαυμάζω το όλο σου. Έμαθα να γίνομαι ένα με εσένα στις χαρές, στις στεναχώριες, στις λύπες, στις απογοητεύσεις και ξαφνικά ένιωσα πως ο δικός σου εαυτός κάλυπτε τον δικό μου. Και ξαφνικά?! Ξαφνικά άδειασα και έμεινα κενή. Και το γιατί?! Γιατί πάντα ΕΓΩ ήμουν ΕΣΥ και ΕΣΥ ήσουν ο εαυτός σου. Είναι αυτό που λέμε “όλοι για έναν και ένας για αυτόν”. Ε, να σου πω την αλήθεια δεν μας πείραξε και ποτέ αυτό γιατί αυτό μάθαμε να κάνουμε πάντα. Να δεχόμαστε και να καταπατάμε δικές μας προσδοκίες και όνειρα και “θέλω” για να μη σας χαλάσουμε ποτέ χατίρι, λες και αν λέγαμε και κανένα “όχι” θα ερχόταν και το τέλος του κόσμου ή πως αν σας λέγαμε την ωμή αλήθεια face 2 face δεν θα μας μιλούσατε ξανά ποτέ. Εμ, δεν είναι έτσι όμως.
Εκεί το χάσαμε λοιπόν. Εκεί, που δεν οριοθετήσαμε τα δικά μας με τα δικά σας “θέλω” και την πατήσαμε. Αλλά και τώρα που μιλάμε, αν μας δινόταν η ευκαιρία να διορθώσουμε πράγματα, τίποτα δεν θα διορθώναμε. Και ξέρετε γιατί?! Γιατί είναι στην ανθρώπινη φύση το “εσύ” στον έρωτα να υπερτερεί του “εγώ”.