Ποιος να το περίμενε ότι το φτερωτό μωρό με τα βέλη θα έμπαινε στον «πάγο» φοβούμενο να στοχεύσει στις καρδιές των ανθρώπων..; Αυτό είναι το κοινό θέμα συζήτησης στις παρέες των νέων ανθρώπων που τα κορμιά τους σφύζουν από ενέργεια, αλλά η ερωτική τους διάθεση και οι καρδιές τους είναι μουδιασμένες…
Η μάχη των δύο φύλων έχει φτάσει στο πιο παράξενο και αμήχανο σημείο όλων των εποχών. Οι γυναίκες απογοητευμένες θεωρούν ότι οι άνδρες δεν υπάρχουν πια, ενώ οι άνδρες από την άλλη αισθάνονται ξενερωμένοι από την επιθετικότητα και την απροκάλυπτη διεκδίκηση των γυναικών, οι οποίες ενώ είναι κούκλες εμφανισιακά, συμπεριφέρονται σαν ψυχρές «ντίβες».
Προφανώς τα μεγαλύτερα προβλήματα προέρχονται από την σύγχυση των ρόλων και των συμπεριφορών των δύο φύλων. Οι γυναίκες καθοδηγούμενες από έναν παρεξηγημένο φεμινισμό υιοθέτησαν τις χειρότερες συμπεριφορές του ανδρικού φύλου χάνοντας τη θηλυκότητα και τη θελκτική φύση τους, ευνουχίζοντας έτσι τους άνδρες που αισθάνονται δέος και φόβο μπροστά στον ορμητισμό και την απαιτητικότητα των γυναικών. Από την άλλη οι άνδρες έχουν γίνει πιο μαλθακοί και φοβισμένοι στο να αναλάβουν πρωτοβουλίες, οδηγούμενοι βαθμιαία στην αδράνεια και τον εκθηλυσμό τους.
Ο πυρήνας όμως της προσέγγισης των δύο φύλων είναι η ταχύτητα με την οποία ζουν τη ζωή τους οι άνθρωποι σήμερα. Γρήγορα επιθυμούμε κάτι, γρήγορα το αποκτούμε, το βαριόμαστε και το πετάμε. Για να ζήσει κανείς πραγματικά κάποια πράγματα πρέπει να τα περιμένει, να τα προετοιμάζει, να προσπαθήσει και να πονέσει γι’ αυτά. Μέσα στην ταχύτητα της καθημερινότητας και της ρουτίνας πόσος χρόνος υπάρχει για να ζήσουμε και να νιώσουμε αληθινά συναισθήματα; Ακόμα και να συναντήσουμε αξιόλογα πρόσωπα στη ζωή μας, βαριόμαστε να τα γνωρίσουμε καλύτερα, να επικοινωνήσουμε, ακόμα και να πονέσουμε γι’ αυτά. Με την πρώτη δυσκολία ή παρεξήγηση παραιτούμαστε από κάθε προσπάθεια και κάνουμε «zapping» στον επόμενο. Γιατί απλά δεν έχουμε χρόνο για άλλο πόνο.
Μία ακόμα παράμετρος του προβλήματος είναι ότι μάθαμε να ζούμε σαν μονάδες (singles) και το απολαμβάνουμε κιόλας. Δεν αντέχουμε εύκολα ο ένας τον άλλον. Χτίσαμε ο καθένας τείχη γύρω από τον εαυτό του, ταμπουρωμένοι στην ασφάλεια μιας εικονικής πραγματικότητας χωρίς δεσμεύσεις, προβλήματα και πόνο. Οι δυνατότητες επικοινωνίας μέσα από την τεχνολογία είναι το πιο ασφαλές καταφύγιο για κάθε μοναχική ψυχή που φοβάται να εκτεθεί, να νιώσει και να φανερώσει τα συναισθήματά της.
Οι εκφράσεις «Σε θέλω», «Σε γουστάρω», «Περνάμε καλά», «Βλεπόμαστε σε στυλ να μη ξεχνιόμαστε», έχουν εκδιώξει από το λεξιλόγιο των νέων τις εκφράσεις «Σ’ αγαπώ», «Είμαι ερωτευμένος», «Σε νοιάζομαι», «Μου λείπεις», γιατί είναι πιο βολικές και δημιουργούν απόσταση συναισθηματική και λιγότερες προσδοκίες.
Αυτός όμως που φοβάται να αγαπήσει και να δοθεί σε κάτι, φοβάται μάλλον να ζήσει πραγματικά, γιατί η αγάπη είναι σύμφυτη με τον άνθρωπο. Τι πιο απλό από μια ιστορία αγάπης..;
Διαβάστε προηγούμενα άρθρα:
Τα 10 θανάσιμα αμαρτήματα των ανδρών που ξενερώνουν τις γυναίκες
Πώς σου δείχνει ένας άντρας ότι σε θέλει;
Δίλημμα: Επανασύνδεση μετά τον χωρισμό;
Από φίλοι εραστές: Αξίζει να ρισκάρετε τη φιλία σας για τον έρωτα;