“Death Proof has got to be the worst movie I ever make. And for a left-handed movie, that wasn’t so bad, all right ?”
Αυτά δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο ίδιος ο Quentin Tarantino (2012, THR Table Interview) για την 6η του ταινία, η οποία γυρίστηκε το 2007 και κυκλοφόρησε μαζί με την ταινία “Planet Terror” του Robert Rodriguez σε μορφή double-bill, υπό τον κοινό τίτλο “Grindhouse”. Από ό,τι κατάλαβα, αυτό σημαίνει ότι οι δύο ταινίες παιζόταν συνεχόμενα, με το ίδιο εισιτήριο. BRING THAT BACK
Ωστόσο, πριν ξεφύγουμε, ας δούμε λίγο γιατί πρέπει να δώσεις μια ευκαιρία σε αυτήν την ταινία, έστω και χωρίς τον παλαιό του “σύντροφο” στις κινηματογραφικές αίθουσες. Did you hear me, butteflies?
Κατά τη διάρκεια του έργου, παρακολουθούμε τον διαβολικό Stuntman Mike (Kurt Russel), έναν κασκαντέρ του Hollywood, να παρακολουθεί 2 ξεχωριστές παρέες γυναικών, τις οποίες προσπαθεί (ή και επιτυγχάνει) να εξοντώσει χρησιμοποιώντας το αυτοκίνητο του ως φονικό όπλο. Όντας κυρίαρχος του εαυτού του και εξαιρετικός οδηγός, δεν πιστεύει πως υπάρχει εμπόδιο στο αιματοβαμμένο διάβα του. Πόσο δίκιο έχει όμως;
Το πρώτο που ξεχωρίζει κανείς σε αυτήν την ταινία είναι η αισθητική της. Τόσο τα παλαιάς κυκλοφορίας αυτοκίνητα, όσο και η επεξεργασία του film σε μεταφέρουν αρκετές δεκαετίες πίσω, ενώ διαφέρουν από ιστορία σε ιστορία – ακόμα και από μέρος της μίας ιστορίας σε άλλο. Ο Tarantino μας μεταφέρει σε μια άλλη εποχή, ίσως όταν το double bill αποτελούσε ακόμα καθημερινή πραγματικότητα. Το άλλο αξιοπρόσεχτο του έργου είναι τα πολυάριθμα πλάνα που εστιάζουν σε ένα συγκεκριμένο φετίχ του σκηνοθέτη: τα γυναικεία πόδια. Αν λοιπόν ανήκετε και εσείς σε αυτήν την “συνομοταξία”… δεν θα μείνετε ανικανοποίητοι.
Όσον αφορά τους ηθοποιούς, κάνουν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΑΛΑ τη δουλειά τους. Ο Kurt Russel είναι απολαυστικά και πολύ ρεαλιστικά κακός, καθώς υποδύεται έναν άκρως επικίνδυνο, αδίστακτο ψυχοπαθή, με ανθρώπινες όμως αδυναμίες και πάθη. Οι 2 κοριτσοπαρέες δείχνουν λες και γνωρίζονται χρόνια μεταξύ τους : έχουν απίστευτη χημεία, σε σημείο που κρατάνε το ενδιαφέρον σου αμείωτο και το βλέμμα σου καρφωμένο στην οθόνη, ακόμα κι όταν μιλάνε για τελείως αδιάφορα γεγονότα και καταστάσεις. Και, εντάξει, όσοι ένοχοι κι αν νιώθουμε, ας το παραδεχτούμε : είναι και λίγο – μια σταλιά μωρέ – όμορφες.
Ξεχωριστή μνεία οφείλει να γίνει (προσωπικά μιλώντας) στην διάσημη πλέον Rosario Dawson (Marvel’s Daredevil, Men in Black, Unstoppable) και στην Tracie Tomas, οι οποίες σε συναρπάζουν με την ενέργεια και τη ζωντάνια που χρησιμοποιούν για να δώσουν ζωή στους χαρακτήρες τους. Αν είναι μία σκηνή που αξίζει, είναι σίγουρα αυτή που αυτές και οι άλλες δύο κολλητές φίλες τους (Mary Elisabeth Winstead και Zoe Bell) συζητάνε για την ζωή τους, για την καριέρα και για τα αισθηματικά τους. Deal with it.
Όσον αφορά τώρα την σκηνοθεσία και το σενάριο… Tarantino. Καλησπέρα σας.
Η σκηνοθεσία του δεν μας έχει απογοητεύσει, οπότε γιατί να το κάνει τώρα; Ο κύριος που βλέπετε πάνω να το ζει με το ποτάκι του ξέρει να “κατασκευάζει” πλάνα και να μας βάζει μέσα στην ταινία που βλέπουμε, ξεφεύγοντας από τις συνηθισμένες οπτικές γωνίες. Η δράση εξαιρετική, καθώς εναλλάσσεται με τον έντονο και διαρκή διάλογο και σε κάνει να παθιάζεσαι και να αγωνιάς μέχρι το τέλος. Η πλοκή είναι σχετικά απλή, αλλά οι διάλογοι είναι απόλυτα φυσικοί και καλογραμμένοι, γεγονός που σίγουρα συμβάλει στη χημεία που προαναφέραμε. Ας το γενικέψουμε βασικά: ΟΛΟ το σενάριο είναι φυσικό και καλογραμμένο, και, ως αποτέλεσμα, τόσο οι διάλογοι όσο και οι χαρακτήρες.
Επιπρόσθετα, πως θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την μουσική; Εξίσου βγαλμένη από άλλη εποχή, μας εναρμονίζει και μας εντάσσει στο κλίμα του έργου, συνοδεύοντας το όπως χρειάζεται. Από εδώ έγινε διάσημο και ένα τραγούδι το οποίο σίγουρα θα ξέρετε:
Εν ολίγοις, αρκεί να αναφέρω ότι δεν είμαι άτομο που θα δει συχνά δεύτερη φορά μια ταινία. Και ήδη σχεδιάζω την επόμενη φορά που θα ξαναβάλω να παίζει το “Death Proof”. Πίστεψε με, λέει πολλά. Αλλά όχι τόσα όσα λέει η ίδια η ταινία. Διαπίστωσε το και μόνος σου, αλλιώς ποιος ξέρει: μπορεί να προκαλέσεις την οργή του πιο φονικού κασκαντέρ του κινηματογράφου… θα το ρισκάρεις;
Πηγές : pinterest.com, wikipedia.com, giphy.com, letterboxd.com
